ΒΙΝΤΕΟ – Διονύσης Σαββόπουλος: Η τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη
Η είδηση του θανάτου του Διονύση Σαββόπουλου έχει σκορπίσει τη θλίψη σε όλη τη χώρα.
Ο σπουδαίος δημιουργός έφυγε σε ηλικία 80 ετών αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν.
Η τελευταία του τηλεοπτική του εμφάνιση ήταν στην εκπομπή της ΕΡΤ1 “Στούντιο 4” στις 31 Ιανουαρίου 2025.
Με αφορμή την αυτοβιογραφία του με τίτλο ”Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, μίλησε για όλη τη ζωή και την καριέρα του.
Η τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη του Διονύση Σαββόπουλου
“Δεν το έχετε παρατηρήσει, όσες φορές έχετε διηγηθεί περιστατικά και ιστορίες από τη ζωή σας στην παρέα σας, από διακοπές, από ένα ταξίδι, δεν βλέπετε πόσο πιο αληθινός και ‘ελαφρύς’ αισθάνεστε;”, ρώτησε αρχικά τους παρουσιαστές ο σπουδαίος δημιουργός, περιγράφοντας ότι μεγάλωσε σε ένα σπίτι που ήταν γεμάτο από αφηγήσεις προσφύγων.
Μιλώντας για το βιβλίο και όσα τον ώθησαν να το γράψει, ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε σχολιάσει πως υπήρχε “η ανάγκη μιας ειλικρίνειας” και είχε εκμυστηρευτεί πως για πολλά από τα οποία αναφέρει στην αυτοβιογραφία του είχε αναρωτηθεί αν μπορούν να δημοσιοποιηθούν.
Υπήρξαν και σημεία τα οποία τον είχαν προβληματίσει ιδιαίτερα, για παράδειγμα “να λες τα οικογενειακά σου, ή ότι έδινες μπάτσο στα παιδιά σου, γιατί αυτό έκανα. Αλλά εμείς μεγαλώσαμε έτσι. Μας βαράγανε οι δάσκαλοι, οι γονείς, ναι, έχω χτυπήσει μερικές φορές τα παιδιά μου και το έχω μετανιώσει πάρα πολύ αυτό”, παραδέχτηκε τότε ο Διονύσης Σαββόπουλος και πρόσθεσε: “Γιατί σου λέει, ‘ευαίσθητος άνθρωπος, καλλιτέχνης, τι είναι αυτά κύριε;’. Ζητάω συγγνώμη από τα παιδιά μου, ο ένας είναι 52 και ο άλλος 54.”.
Στη συνέχεια, ο δημιουργός εξομολογήθηκε πως με το βιβλίο του είναι σαν να ζητάει μία δημόσια συγγνώμη, εξηγώντας πως “λες μια ιστορία, ή θα την πεις ολόκληρη ή δεν θα την πεις. Ένα πράγμα που δεν είναι καλό στις αυτοβιογραφίες, ανθρώπινο βέβαια, είναι ότι εξιδανικεύουμε, τα λέμε κάπως… δεν το θέλω αυτό, ποτέ μου δεν λειτούργησα έτσι. Και στα τραγούδια που έγραφα, με τα οποία είχα προβλήματα για πολιτικούς κυρίως λόγους, κάθε φορά που εισέπραττα την παγωνιά και το κράξιμο από κάτω, έλεγα στον εαυτό μου ‘πρόσεχε”.
Για το αν του χρωστάνε οι άλλοι κάποια συγγνώμη: “Δεν το σκέφτηκα ποτέ μου. Όχι δεν μου χρωστάνε, δεν έχω παράπονα. Και αν είχα τα εσβησα. Με τους γονείς μου είχα τσακωθεί, είχα φύγει άσχημα από το σπίτι… Με έπρηζαν για την ώρα που γυρνάω, για τις παρέες μου, αν έφαγα.. δεν γίνεται έτσι. Ήταν μία κατάσταση, ειδικά εκείνες τις ημέρες που έφυγα, είχε γίνει η δολοφονία του ανεξάρτητου βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη. Πηγαίναμε στις πορείες και τα συλλαλητήρια… αλλά είχε σφιχτεί το στομάχι μου! Είχα μπει σε ένα λεωφορείο και λιποθύμησα και όταν γύρισα σπίτι με ρώτησαν οι γονείς μου τι ώρα ήταν αυτή που γύρισα. Παλάβωσα, ενώ εγώ έτρεχα για το ιδανικό“.
